Υπάρχει κρίση στα οδοντιατρεία;

Ξέρω ότι οι άμεσες αντιδράσεις σας, θα μπορέσουν να χωριστούν σε δύο ομάδες.

Α. Οι αντιδράσεις των φίλων μου που ξέρουν τις απόψεις μου και θα πουν…»Ωχ, ο τρελός πάλι θα χτυπήσει», και

Β. Οι αντιδράσεις αυτών που δεν με ξέρουν τόσο καλά και θα πουν «Μα τι θέμα είναι αυτό…και βέβαια υπάρχει κρίση!!»

 

Λοιπόν, προς έκπληξη όλων, θα πω πώς ΝΑΙ, υπάρχει κρίση στα οδοντιατρεία. Έτσι, …..γενικά. Γενικά, γιατί αν το αναλύσουμε, θα δούμε πως δεν υπάρχει ίδια κρίση σε ΟΛΑ τα οδοντιατρεία. Και εξηγούμαι.

Όταν αναλύουμε οικονομικά δεδομένα, μιλάμε πάντα για δύο βασικές παραμέτρους, τον όγκο των συναλλαγών ποσοτικά και τον συνολικό κύκλο εργασιών.  Ας ξεκινήσουμε από το δεύτερο που είναι και το πιο εύκολο. Πράγματι, στα περισσότερα οδοντιατρεία στη χώρα μας, ο συνολικός κύκλος εργασιών, ο τζίρος τους δηλαδή, έχει μειωθεί. Όπως και σε κάθε κανόνα, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, απλά όμως για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Οι εξαιρέσεις έρχονται από νέους κυρίως οδοντιάτρους οι οποίοι ξεκίνησαν πριν από λίγα χρόνια, με επαγγελματισμό, προσφέροντας υψηλού επιπέδου υπηρεσίες, και φυσικά ακόμα δημιουργούν και επεκτείνουν τον κύκλο τους. Πιστέψτε με υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι, όπως οι φίλοι μου, Χρήστος και  Χρίστος. (λέτε να το έχει το όνομα;) Τους χαίρομαι και τους δύο και τους θαυμάζω. Κατάφεραν, αυτό που για πολλούς είναι ακατόρθωτο. Μέσα στην κρίση έχουν άνοδο του κύκλου εργασιών τους. Πάντως, δεν είναι ο κανόνας. Θα ξανά επιστρέψω σε αυτήν την παράμετρο πιο κάτω.

Πάμε όμως τώρα στην πιο καυτή παράμετρο, τον ποσοτικό όγκο των συναλλαγών. Δηλαδή, για το οδοντιατρείο αυτό μεταφράζεται σε πόσους ασθενείς βλέπουμε την ημέρα. Ίσως για πολλούς να αποτελέσει έκπληξη, αλλά πιστέψτε με, υπάρχουν αρκετά οδοντιατρεία, τα οποία είναι γεμάτα με ασθενείς. Κλεισμένα ραντεβού για δύο και τρεις εβδομάδες, και κάθε μέρα, φουλ εργασία. Είναι λίγα, είναι πολλά; Μπορώ να σας πω ότι είναι αρκετά.

Και τι σημαίνει αυτό; Μην μπερδευόμαστε…..πρέπει να μπορέσουμε να δούμε τις δύο βασικές παραμέτρους ξεχωριστά….  Για την μεγάλη επιτυχία, χρειαζόμαστε και τα δύο. Και τον όγκο και τον τζίρο. Όμως και οι δύο παράμετροι μόνοι τους, είναι ικανοί να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε την κρίση!

Θα μου πείτε, και θα έχετε δίκαιο, αφού κάποιοι το καταφέρνουν, είτε το ένα, είτε το άλλο είτε και τα δύο, άρα είναι εφικτό. Δεν θα διαφωνήσω, αντιθέτως, αυτός είναι και ο λόγος που ουσιαστικά κάθομαι σήμερα να αποτυπώσω αυτές μου τις σκέψεις. Για να δώσω τροφή για προβληματισμό, σκέψη και σχεδιασμό, σε κάποιους που έχουν μέσα τους το μικρόβιο της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας. Είναι εύκολο; Φυσικά και όχι! Αυτό μας έλειπε! Είναι εφικτό; Φυσικά! Πώς; Εδώ σας θέλω! Ο καθένας ξέρει την επιχείρηση του, και βασικά πρέπει όλοι να συμφωνήσουμε ότι το οδοντιατρείο είναι μια επιχείρηση, επιχείρηση παροχής υπηρεσιών υγείας, αλλά επιχείρηση. Για όσους σπούδασαν Αμερική, ίσως και σε άλλες χώρες, αυτό είναι ειδικό μάθημα στα Πανεπιστήμια. Αν συμφωνήσουμε σε αυτό λοιπόν, είμαστε σε καλό δρόμο για να βγάλουμε κάποια άκρη….! Το εμπόριο ξέρετε γιατί ονομάστηκε έτσι; Είναι σύνθετη λέξη, από το «εν» και το «πορεία». Γιατί στη διάρκεια της πορείας σου, πρέπει να μπορείς να προσαρμόζεσαι για να πουλάς τα εμπορεύματά σου. Άσχετο με τα προηγούμενα; Πιστεύω πως όχι. Αν ακολουθήσουμε την λογική του εμπορίου, δηλαδή να προσαρμοζόμαστε και να μην μένουμε σταθεροί και «κολλημένοι» σε αντιλήψεις, διαδικασίες, μεθόδους, γνώσεις, μήπως θα είχαμε μια καλύτερη τύχη; Για να μην πάμε μακριά…Εμείς, σαν Οδοντιατρικά Αποστολίδη, τι κάνουμε για να μπορέσουμε να είμαστε κοντά σας παραπάνω από τα 83 χρόνια που είμαστε μέχρι σήμερα; Αλλάζουμε, προσθέτουμε νέες υπηρεσίες ή νέες κατηγορίες εμπορευμάτων, κάνουμε νέες συνεργασίες, ανοίξαμε νέα κατάστημα στην Αθήνα, επενδύουμε στην εκπαίδευση διοργανώνοντας σεμινάρια, προσπαθούμε να ενδυναμώσουμε το τμήμα της οδοντιατρικής ακτινολογίας, και άλλα. Κάποια από αυτά αποδίδουν άμεσα, κάποια ίσως όχι τόσο άμεσα, και κάποια μπορεί να μην αποδώσουν ποτέ και να αποτελέσουν μια λάθος κίνηση. Λάθη κάνουν μόνο όσοι προσπαθούν. Το λάθος δεν είναι κακό, αρκεί να μαθαίνεις από αυτό και να μην το επαναλαμβάνεις…!!!! Καλά τα λέμε, αλλά τι σχέση έχουν αυτά με τα οδοντιατρεία. Στο δικό μου το μυαλό, έχουν σχέση. Γενικά πιστεύω, ότι όλοι μας, πρέπει να προσαρμοστούμε….να κάνουμε πράγματα που μέχρι τώρα δεν τα δίναμε σημασία ή να επεκτείνουμε τις δραστηριότητες μας σε τομείς που δεν ακουμπούσαμε. Να συνεργαστούμε, να αποκτήσουμε νέο εξοπλισμό, να εκσυγχρονιστούμε. Πιστέψτε με, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Προχθές ήμουν σε ένα οδοντιατρείο στο Μεσολόγγι, το οποίο παρά την κρίση, είναι γεμάτο, αλλά ο οδοντίατρος εκεί, έχει ένα οδοντιατρείο εξοπλισμένο όμως ίσως ακόμα 5-6 σε όλη τη χώρα, και συνεχίζει να ζητάει ενημέρωση για νέες τεχνολογίες, να συμμετέχει σε εκπαιδευτικά σεμινάρια και να προσπαθεί, συνεχώς, να ανεβάζει τον πήχη. Πόσοι οδοντίατροι έχουν οργανώσει σύστημα για τον επανέλεγχο της υγιεινής των ασθενών τους κάθε 6 μήνες; Πόσοι παιδοδοντίατροι επισκέπτονται, αφιλοκερδώς, παιδικούς σταθμούς για να ενημερώσουν τα παιδιά και τους γονείς τους σχετικά; Πόσοι ειδικευμένοι κάνουν μόνο τα της ειδικότητάς τους και έχουν συνάψει συνεργασίες με άλλους συναδέλφους; Πόσοι έχουν πραγματικές δημόσιες σχέσεις; Πόσοι καλούν τους ασθενείς τους στην γιορτή τους ή ακόμα καλύτερα, στα γενέθλιά τους; Μπορώ να σας πω πολλά αντίστοιχα ερωτήματα, αλλά το θέμα είναι ότι όλοι μας πρέπει να προβληματιστούμε, να σκεφτούμε τι φταίει, και να δούμε τι κάνει ο διπλανός μας και έχει μονίμως κόσμο. Ρίχνουμε λίγο τον εγωισμό μας, και προσπαθούμε να δεχτούμε ότι κάποιοι ίσως να κάνουν κάτι καλύτερα από εμάς. Είχα την τιμή να γνωρίσω έναν οδοντίατρο στην Κρήτη, ο οποίος όταν ήταν να κάνει έναρξη επαγγέλματος, προβληματίστηκε. Μου είπε την σκέψη του και σας την μεταφέρω: «Μάνο μου, η πόλη μου έχει 180 οδοντιάτρους. Εγώ, δεν έχω κάποια ειδικότητα και γενικά πιστεύω ότι θα ήμουν ένας μέσος οδοντίατρος. Άρα, θα ήταν δύσκολο να πετύχω.  Έτσι, είδα, τι δεν έχει η περιοχή; Δεν έχει οδοντίατρο-ακτινολόγο. Πήγα, εκπαιδεύτηκα, έκανα μια επένδυση πολλαπλάσια από ένα λουξ οδοντιατρείο, ρισκάρισα και κέρδισα». Του βγάζω το καπέλο.

Συμπερασματικά, η κρίση γεννάει ευκαιρίες.  Μόνο όμως για αυτούς οι οποίοι θέλουν να τις κυνηγήσουν, να ρισκάρουν, να αλλάξουν. Όλοι έχουν τις δυνατότητες να το κάνουν. Θα πετύχει; Κανείς δεν ξέρει. Αν δεν προσπαθήσουμε όμως, δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχει μεγάλη δόση ελπίδας. Αλλαγή ή καλύτερα προσαρμογή……..και ότι βγει.!!!!!!